We namen een afslag in 2018
"Blijf alsjeblieft stilstaan terwijl ik je stereotypeer."
Oh, het spijt me heel erg! Excuseer mijn sociale radarsysteem. Het staat altijd te popelen om te oordelen. En dat van jou trouwens ook.
Je wordt als persoon niet gedefinieerd door een mening.
Toegegeven, het is een zin. En zinnen komen en gaan zonder dat veel ervan hun tanden in ons hoofd zetten.
Maar deze zette zijn tanden in de onze.
Neem bijvoorbeeld uw liefde voor dieren, passie voor leren, nieuwsgierigheid naar geschiedenis en plezier in het achterover leunen met een goed boek. Of je behoefte aan ontspanning en rebooten op Jigidi.
Geen van beide komt voort uit de meningen die je hebt over politiek, religie, je geslacht of je seksualiteit.
Het komt van de perfecte som van cellen en circuits die jij bent.
Maar door hoe ons onbewuste sociale radarsysteem werkt, zullen we elkaar misschien nooit vinden. Hoewel ook ik veel van dezelfde dingen leuk vind, en misschien ook wel andere kwaliteiten heb die bij jouw ziel passen.
Dit bericht gaat over waarom dat zo is en hoe we dat op Jigidi willen tegengaan door een omkaderde gemeenschap te creëren.
Ons sociale radarsysteem
Wij mensen hebben een complex sociaal radarsysteem dat de klok rond werkt om ons in de richting van 'goede contacten' te sturen. Het pikt signalen op uit de buitenwereld om onze "in-groups" te vinden.
Groepen met wie we iets gemeen hebben.
Wat ons sociale brein aanwijst als onze in- of outgroep kan voor het oog willekeurig lijken. David Eagleman, een neurowetenschapper van de Stanford University, heeft aangetoond hoe alleen al het feit dat je te horen krijgt dat je nu deel uitmaakt van een willekeurige groep ervoor zorgt dat je input uit deze groep (onbewust) een hogere waarde toekent dan die van anderen.
Tot zover alles goed.
Het lijkt zowel effectief als veilig en slim dat ons onderbewustzijn ons in de richting stuurt van (naar verwachting) gelijkgestemde medemensen. En er onderweg voor zorgt dat we met een niet al te defensieve instelling naar binnen glijden, zodat we onze gewenste in-group meer ruimte geven dan onze out-groups.
Maar dit is het probleem met ons sociale radarsysteem: Het werkt met grove maatstaven en houdt nogal van stereotypen. En het maakt zich over het algemeen niet al te druk om het morsingspercentage wanneer het mensen in of uit de boot laat vallen.
De informatie die ons sociale brein doorzoekt, zal niet altijd een nauwkeurig gedetailleerd en genuanceerd profiel zijn van elk individu of elke situatie die we tegenkomen. In feite is het veel waarschijnlijker dat het een brede stenografische schets is van 'mensen zoals ik' of 'mensen zoals zij'. De informatie die in ons sociale navigatiesysteem wordt ingevoerd, is dus mogelijk niet helemaal accuraat en kan zelfs misleidend zijn. Welkom in de wereld van stereotypen en vooroordelen
(Gina Rippon, The Gendered Brain, 2019).
Is de mensheid dan gedoemd om ontmoetingen mis te lopen die het potentieel hadden om onze geest en ons hart te verrijken - allemaal door ruwe maatregelen van ons onderbewustzijn die ervoor zorgen dat we stoppen met kijken en luisteren?
Helemaal niet.
Maar we moeten er bewust aan werken om de snelle en vuile maatregelen tegen te gaan (vooral in online omgevingen).
En daartoe zijn we in 2018 begonnen met een reeks onderling verbonden veranderingen.
Niet alle puzzels zijn (meer) hetzelfde
Bij Jigidi streven we ernaar om menselijke connectiviteit over allerlei grenzen heen mogelijk te maken - met creatieve en mentale stimulatie als motor.
Maar in 2018 was het duidelijk geworden dat ons doel vereiste dat we de kwestie van grote verdeeldheid zaaiende onderwerpen serieus namen.
Dit betekende dat het principe dat alle (legale) inhoud welkom was op Jigidi, overboord werd gegooid, waardoor bijvoorbeeld politiek, religie en seksuele objectivering werden uitgesloten.
Het betekende ook dat het idee dat filteren de verantwoordelijkheid was van degenen die de inhoud aanstootgevend vonden, moest worden losgelaten.
Toen we de nieuwe richtlijnen opstelden, hebben we ze zo ontworpen dat ze gedrag stimuleren dat gevoed wordt door vriendelijkheid, creativiteit en nieuwsgierigheid. We noemen het genereus menselijk zijn. En in het proces hebben we veel aandacht besteed aan het volgende:
- Zodra we opmerkingen en puzzels tegenkomen die op een out-group voor ons duiden, stoppen we instinctief met kijken en luisteren naar die persoon
-
Wij achten outputs van die persoon of groep van mindere waarde voor ons (dus een overtreding komt met een nog genereuzere hand)
-
Alle oordelen over de groepen waarmee we ons identificeren worden kenmerken die we onbewust een rol laten spelen in hoe we onszelf zien (waarom bijvoorbeeld seksuele objectivering verontrustend kan zijn)
Hoewel het uitsluiten van onderwerpen een grove manier van werken kan lijken, minimaliseert deze maatregel het aantal belangrijke stoplichten die ervoor kunnen zorgen dat we elkaar voortijdig als in of uit beschouwen. Met alles wat dit met zich meebrengt.
Maar hoort dat er niet gewoon bij als je een sociaal mens bent?
Ja, dat is het.
Maar als we het menselijk vermogen tot altruïsme en compassie erkennen, kunnen we het allemaal beter doen op dit gebied.
Als we eenmaal inzien dat ons onbewuste sociale radarsysteem vatbaar is voor grove maatregelen, kunnen we verder gaan waar ons innerlijke navigatiesysteem is gestopt - en het bewust op ons nemen om onze benadering te laten sturen door nieuwsgierigheid, vrijgevigheid en vriendelijkheid. Voordat we elkaar meteen uitsluiten.
Het komt allemaal neer op opletten en zorgen voor elkaars omstandigheden ♥
Op die manier minimaliseren we het risico dat we kleine menselijke magische nootjes missen; zoals een duwtje in de rug dat ons pad voor vandaag bijstelt naar iets nieuws en onverwachts; of misschien zelfs vriendschap.
Met heel veel liefde,
Jigidi
Reacties
Meld je aan om te reageren. Heb je nog geen profiel? Word nu lid! Lid worden is helemaal gratis en er zijn geen persoonlijke gegevens nodig.